Kościół katolicki obchodzi 7 października święto Matki Bożej Różańcowej. Data jest związana z przypisaniem wstawiennictwu Bogurodzicy zwycięstwa floty chrześcijańskiej nad Turkami pod Lepanto w 1571 r.

Październik nazywany jest miesiącem różańcowym. Kościół w tym czasie, a zwłaszcza na zakończenie ogłoszonego przez Jana Pawła w październiku 2002 r. Roku Różańcowego, szczególnie zaleca tę pełną prostoty i głębi modlitwę.
Do odmawiania różańca wzywała Matka Boża w czasie objawień w: Lourdes, La Salette, Fatimie. Matka Teresa z Kalkuty odmawiała go nieustannie. Jan Paweł II mówi: “Różaniec, to moja ulubiona modlitwa! Modlitwa tak prosta i tak bogata. Z głębi mojego serca zachęcam wszystkich do jej odmawiania”.
Różaniec jest jedną z najbardziej popularnych modlitw na świecie. Znany – jeśli idzie o formę – od bardzo dawna w religiach Dalekiego Wschodu, w prawosławiu i oczywiście w katolicyzmie. Nie jest to modlitwa przypisana do jakiejś jednej epoki, jest ponadczasowa.
Sięgają do niej ludzie bardzo prości i wykształceni, duchowni i świeccy.Podczas tureckiej inwazji na Europę w połowie XVI w. papież Pius V, dominikanin, wzywał cały świat chrześcijański do modlitwy. Szczególną gorliwość okazały wówczas Bractwa Różańcowe. Dlatego też zwycięstwo floty chrześcijańskiej odniesione nad Turkami pod Lepanto 7 października 1571 r. Papież przypisał wstawiennictwu Matki Bożej. Jako dziękczynienie za to zwycięstwo zezwolił obchodzić święto Matki Boskiej Różańcowej w tych kościołach, przy których istniały Bractwa Różańcowe.
Klemens XI, w podzięce za kolejne zwycięstwo nad Turkami odniesione pod Belgradem w 1716 r. rozszerzył to święto na cały Kościół. W roku 1833 Leon XIII wprowadził do Litanii Loretańskiej wezwanie “Królowo Różańca świętego – módl się za nami”, a w dwa lata później zalecił, by w kościołach odmawiano różaniec przez cały październik. Po reformie kalendarza liturgicznego dzień 7 października w wielu kościołach jest obchodzony jako wspomnienie Matki Bożej Różańcowej.